بیــــــــاکــــــــــه ...

بیا که .....مــرا افســـون چشمانت زده برده است

مـــی دانم چــرا بیهوده می گـــویی دل چـــون آهــــن دارم

چرا بیهوده می کوشی که بگریزی ز آغـــوشم

از این ســوزنده تر نخــواهــی یافت آغـــــوشی نمـــی ترســــی کـــــه بنــــویســـــند

نامـــــت را به سنــگ تیـره گوــری شب غــمناک خاموشی بیا دنیــا نمـی ارزد

به این پرهــیز و این دوری فـــدای لحـــظه شـــادی کنـــیم

رویـا هسـتی را لبــت را بر لبـــم بگـــذار

که این سـاغــر پر می چنــان مستــتکنــم تا پا که دانی قـدر مستی را