بیــــــــاکــــــــــه ...
بیا که .....مــرا افســـون چشمانت زده برده است
مـــی دانم چــرا بیهوده می گـــویی دل چـــون آهــــن دارم
چرا بیهوده می کوشی که بگریزی ز آغـــوشم
از این ســوزنده تر نخــواهــی یافت آغـــــوشی نمـــی ترســــی کـــــه بنــــویســـــند
نامـــــت را به سنــگ تیـره گوــری شب غــمناک خاموشی بیا دنیــا نمـی ارزد
به این پرهــیز و این دوری فـــدای لحـــظه شـــادی کنـــیم
رویـا هسـتی را لبــت را بر لبـــم بگـــذار
که این سـاغــر پر می چنــان مستــتکنــم تا پا که دانی قـدر مستی را